ژاوی هرناندز کروز متولد 25 ژانویه 1980 در تراسا واقع در اسپانیا است. پدرش یک ارتشی بود و حالا بازنشسته شده است و شاید دلیل نظم و انضباطی که حالا از ژاوی سراغ داریم حاصل تربیتی پدر نظامی او باشد. اما نکته قابل توجه درباره ی خانواده ی ژاوی این است که تمام هم سن و سالان وی در خانواده اش ورزشکارند و شاید بتوان گفت آنها در ورزش با هم رقابت دارند که البته به هیچ وجه هیچکدام به اندازه ی ژاوی موفق نبودند. یکی از پسر عمو های وی که داوید نام دارد در رشته ی والیبال فعالیت می کند و دیگر پسر عموی او یک شنا گر است. پسر عمه ی وی نیز یک فوتبالیست است که خاویر نام دارد اما هیچگاه از دسته دوم اسپانیا بالاتر نیامد. دختر عموی وی نیز در رشته ی ژیمناستیک فعالیت می کند که به تازگی به قهرمانی در رده نوجوان در کشور اسپانیا دست یافته است. 

املاک و دارایی:

او در ایالت کاتالان یک خانه ی ویلایی دارد که بسیار مجهز و مجلل است. نکته ی قابل توجه درباره ی خانه ی وی زمین اختصاصی فوتبال وتنیس آن است. ژاوی همچنین با دو مدل ماشین مختلف تا کنون دیده شده است. یکی از آنها یک پورشه ی مدل 2007 و دیگر ماشین وی یک تویوتا می باشد.

درآمد:
او به جز قراردادهای فوتبالی اش و حقوقی که به صورت ماهیانه از باشگاه بارسلونا دریافت می کند، منبع درآمد آنچنانی دیگری ندارد. گفته می شود  ژاوی به سرمایه گذاری در ساخت و ساز ملک نیز بسیار علاقه مند است که این کار را توسط پدر و عمویش انجام می دهد.

نکات فنی:
او ذاتا یک هافبک دفاعی است ولی اگر قرار باشد خارج از بارسلونا بازی کند با مشکل برمی خورد! او نمی تواند به غیر از این سیستم، در سیستم دیگری بازی کند ولی با همین خصوصیات می بینبم کهاز تاثیرگذارترین مهره های بارسا به حساب می آید. او کمتر به خودنمایی می پردازد و بیشتر به کار گروهی می کند و شاید دلیل این که او بعد از سال ها بازی در بالاترین مدارج فوتبال ، به جمع بازیکنان مطرح جهان راه پیدا کرده است، همین موضوع باشد. اما در نهایت می توان ژاوی را یک مغز متفکر در زمین دانست و بدون شک هر تیمی آرزوی داشتن چنین بازیکنی را خواهد داشت.

خوشحالی بعد از گل:

هافبک بارسلونا و تیم ملی اسپانیا معمولا کم گل می زند، اما چنانچه موفق به زدن گل شود فقط می دود تا آنجا که توان دارد و می تواند از دست هم تیمی هایش که اصرار به زمین انداختن او دارند فرار کند. خودش اعلام کرده از زدن گل هایی که با شوت از راه دور به ثمر می رساند به شدت هیجان زده می شود و دیگر نمی تواند خودش را کنترل کند.

موسیقی:

او به موسیقی "بروس اسپرینگستون" علاقه ی زیادی دارد. تقریبا روزی نیست که ژاوی این ترانه ها را گوش ندهد. در این بین "نیک کیو" نیز به او انرژی خاصی می دهد. به گفته خودش: "من موسیقی ای را ترجیح میدهم که انرژی دهنده باشد و از موسیقی ای که به من حالت غمگین را القائ کند متنفرم."

فیلموگرافی:

او نقش خود را در فیلم تلویزیونی "قهرمانان" محصول 2006 و "کارلیتوس ال کامپو دل لوس" محصول 2008 ایفا کرد.

خواندنی ها:

عنوان بهترین بازیکن جام یورو 2008 به او رسید. به آواز خواندن در داخل رختکن مشهور است و هم تیمی های خود را بعد از هر بازی به خواندن ترانه های دلخواه خودش مهمان می کند. اینیستا دوست صمیمی اوست تا جایی که همدیگر را برادر صدا می کنند. همچنین لیونل مسی ، پویول و حتی ایکر کاسیاس هم دوست صمیمی وی هستندبارها اعلام کرده است که او هم یک نظامی باشد ولی او به خواسته ی خودش یعنی فوتبالیست حرفه ای شدن رسید. مادرش را مشوش و حامی اصلی خود می داند. او از درس بیزار بوده و به خاطر دلخوشی خانواده اش به اجبار درس خوانده است وگرنه از همان ابتدا آن را رها می کرد. بدترین اتفاق دوران بازی اش را مصدومیت شدیدی را می داند که پنج فصل پیش برایش حاصل شد و باعث شد بهترین بازی های آن زمان بارسلونا را از دست دهد.اصولا در هنگام بازی خیلی کم عصبانی می شود ولی زمانیکه این حالت برایش رخ دهد تقریبا غیرقابل کنترل می شود. چندان اهل مد و پوشیدن لباس های مختلف نیست و همیشه خیلی ساده و به گفته ی خودش مردانه لباس می پوشد.

در فصل 2005-06 بود که او خود را به عنوان یک بازیکن تیم اول بارسا مطرح کرد.با توجه به مصدومیت طولانی مدت شاوی اینیستا به عنوان جایگزین او نقش کلیدی در موفقیت های بارسلونا در اسپانیا و در لیگ قهرمانان ایفا کرد.این بازیکن اهل فوئنتالبیا در 33 بازی لیگ و 11 بازی لیگ قهرمانان حضور داشت و یک بار موفق به گلزنی شد.

اینیستا به پشرفت خود در فصل 2006-07 ادامه داد و یکی از بازیکنانی بود که فرانک رایکارد در این رقابت ها بیشترین بهره را از انها برد. او در 37 بازی لیگ از 38 بازی ممکن حضور یافت و 6 گل زد.که بهترین نتیجه اش تاکنون محصوب می شود.

در فصل 2007-08 تاکنون که پیراهن شماره 8 را به خود اختصاص داده،این هافبک به حضور همیشگی اش ادامه داد تا این که در چند بازی آخر دچار مصدومیت زانو شد.

در فصل 2008-09 دچار مصدومیت های طولانی مدت شد اما توانست بارسا را در شکستن رکورد ها همراهی کند.

افزون بر این او یکی از کلیدی ترین بازیکنان تیم ملی اسپانیاست،در جام جهانی 2006 و یورو 2008 بازی کرد که در رقابت های اخیر اروپایی بود که لوییز اراگونز بیشتر از دیگران او را به میدان 

فرستاد